آشنایی با ترسناک ترین مکانهای گردشگری ایران

مکان های ترسناک در سراسر جهان مشتاقان خود را دارند و حتی با وجود مرموز بودنشان هم ،همواره مورد بازدید قرار میگیرند.در ایران کشور زیبای ما هم از این نقاط ترسناک وجود دارند که در گذر زمان همچنان لباس رمزآلود خود را از تن در نیاورده اند. ذکر این نکته هم فراموش نشود که کنجکاوی یکی از تمایلات بشر بوده است که در هر حال انسان را به سوی کشف ناشناخته ها جذب کرده و او را راهی سفرهای مرموزی می کند که انتهای آنها راه مشخصی نیست.بعضا راههایی هم بوده که راهی شونده آن، هرگز باز نگشته و نحوه ناپدید شدنش هم مانند خودش در هاله ای از ابهام باقی مانده است. همانطور که ذکر شد، در ایران هم نقاطی وجود دارند که رازهایی سر به مهر را در دل خود گنجانده اند و با وجود گذر سالیان دراز، هنوز گشوده نشده اند. گاهی این راز و رمزها شاهکار خالق هستی و برخی دیگر ساخته دست آدمیزاد، اشراف مخلوقات جهان هستند. در این مطلب شما را به ترسناک ترین مکان های گردشگری در ایران می بریم تا شاید شما،سر از رمز و رازهای ترسناک ترین جاهای ایران دربیاورید.

 

قبرستان طلسم شده

گورستانی به نام «سفیدچاه» در بهشهر مازندران قرار گرفته که از نظر ظاهری تفاوت هایی با دیگر گورستان های کشور دارد. خاک این گورستان سفید است، سنگ قبرهای آن همه به صورت عمودی هستند و بعد از نام و نام پدر، شغل افرادی که فوت شدند به صورت نمادین بر روی این سنگ ها تراشیده شده است.به گفته کارشناسان و باستان شناسان این گورستان قدیمی ترین گورستان مسلمانان در ایران است و قدمت آن به دوره تیموریان برمیگردد.افسانه های بومی و محلی زیادی از این گورستان روایت می شود. بومیان خاک سفید این گورستان را جادویی می دانند و باور دارند که به خاطر این خاک سفید، جنازه مرده ها از بین نمی رود.برخی محلی ها هم می گویند که اجنه در این قبرستان رفت و آمد دارند. شب ها، اطراف قبرستان مه گرفته و بسیار ترسناک می شود، و می گویند که ممکن است بخاطر مه راهتان را شب ها در این گورستان گم کنید.جعبه ای چوبی و بسیار قدیمی در این گورستان وجود دارد که توسط مردم نگهداری و حفاظت می شود. مردم محلی اعتقاد دارند که این جعبه طلسم شده و توسط اجنه هم محافظت می شود و اگر این جعبه از گورستان خارج شود، شومی را با خود به همراه می آورد.

کلبه وحشت

منطقه جنگلی و اسرارآمیز هفت دغنان در شهر صومعه سرا در استان گیلان سال هاست که مقصد ماجراجویان و گردشگران فراوانی است. محلیان صداهای زیادی از این جنگل شنیده اند و می گویند، بهتر است تا شب نشده این منطقه را ترک کنید. ولی اگر برای تجربه وحشت و دلهره به این ناحیه سفر کرده اید به قسمت شرقی روستا بروید، جایی که هوا ناگهان سنگین تر می شود و وجود کلبه ای متروکه و پرماجرا که افسانه های محلی زیادی در دل آن گنجانده شده به این فضای سنگین می افزاید. بر طبق باور محلی ها، اگر تنها بتوانید یک شب در این کلبه دوام بیاورید، ارواح شما را ثروتمند خواهند کرد.با وجود این خرافات، سال ها است که هیچ یک از بومیان و محلی ها حاضر نشده اند حتی برای ثروتمند شدن، به این خانه نزدیک شوند. دلیل ترس از این کلبه جنگلی سرنوشت شوم و هولناک کسانی است که برای ثابت کردن شجاعت خود یک شب را در این کلبه مرموز و نفرین شده گذرانده اند. روایت می شود که عده ای نیز قربانی شده و جان خود را در این کلبه از دست داده اند. از همان موقع تا الان هیچکس اجازه ورود به این کلبه جنگلی را ندارد و تنها از دور می توانید این کلبه جنگلی را نظاره کنید.

دره ارواح

دره ارواح یا کول خرسان ، دره ای اعجاب انگیز و اسرارآمیز در استان خوزستان است که پیمایش مسیر سخت و هراس آور آن، هیجان و شگفتی را برای شما به ارمغان می آورد. چشمه ها از دیوار های این دره شگفت انگیز می جوشند و درختان بادام کوهی، نخل ها و درختان وحشی انگور، تصاویر خیال انگیزی را پدید آورده اند.در راه عبور از این دره حیرت انگیز، گاهی دیواره های ۲۰۰ متری عظیم به هم نزدیک شده، راه باریک تر شده و آسمان گم می شود و آنوقت است که در این فضای وهم انگیز و نفس گیر، دلهره به سراغتان می آید. شاید به همین دلیل است که نام دیگر این دره را «دره ارواح» گذاشته اند.

دودکش جن

دودکش جن در نزدیکی ماه نشان در استان زنجان، یکی از شگفت انگیزترین و پرقصه ترین، پدیده های ایران است. این پدیده، سنگ بزرگی درون یک دشت، با چند ستون بزرگ روی آن است که هرکدام سری قارچ شکل و همچون آدمیان کلاه به سر دارد.دودکش جن در اصطلاح زمین شناسی «هودو» هم نامیده می شود و در حقیقت به نوعی از فرسایش گفته می شود که در اثر آن مناره های طویلی از رسوبات و سنگ ها از لایه های ابتدایی باقی می مانند.دژی هم در زیر این پدیده از دوران ساسانیان به یادگار مانده که «تخت دیو» یا «قلعه بهستان» نامیده می شود. مردم محلی جایگاه این سنگ بزرگ را جایی که جن ها در آن زندگی می کنند، می دانند و بر این باورند که موجودات زنده نمی توانند شب را در کنار آن سپری کنند.

گورستان انسان های بی دهان

منطقه باستانی معروف به شهر یری در شمال غربی روستای پیرازمیان در ۳۱ کیلومتری شرق مشگین شهر قرار دارد. جایی در کنار رود قره سو که وسعت آن به ۴۰۰ هکتار می رسد و از سه قسمت دژ نظامی، معبد و قوشا تپه  تشکیل می شود. قدمت قلعه و معبد به ۱۴۵۰ پیش از میلاد و قوشا تپه به ۷ هزاره پیش از میلاد می رسد.محوطه شهر یری اولین بار در سال ۱۹۷۸ ق .م توسط هیئت چارلز برنی شناسایی و بررسی شد. او معتقد بود که عمر بعضی آثار تا هزاره سوم قبل از میلاد، عصر آهن، سفال خاکستری و نخودی و نارنجی هم می رسد.عده ای از باستان شناسان قدمت این محوطه را تا ۹ هزار سال هم تخمین می زنند  و معتقدند که سنگ تراشه های اشکال انسان مربوط به ۷ هزار سال قبل از میلاد مسیح در این منطقه موجود است. در نزدیکی های همین محوطه، سنگ قبرهایی با نقش هایی یکنواخت از چهره انسان هایی که دهان ندارند دیده می شوند که ابعاد آنها از۴۰ سانتیمتر تا۲مترمتغیر است و تعداد تقریبی آنها به بیش از ۱۰۰ مورد می رسد. در این محوطه می توانید یک قلعه وسیع با دیوار دفاعی سنگی از نوع خشکه چین را در کنار محلی برای برگزاری آیین های مذهبی و گورهای باستانی متعدد ببینید. تا به حال حدود ۴۵۰ گور در این محل شناسایی شده است که ابعاد کوچکترین آنها ۲در۳ متر و بزرگترین آنها ۲در۸ متر است. علاوه بر این، یک غار باستانی و تپه های متعلق به دوره های مختلف از دیگر دیدنی های این منطقه است.‏‏ اغلب گردشگران و علاقه مندان به حوزه باستانشناسی وقتی به محوطه باستانی شهریری وارد می شوند با حجمی از آثار و ابنیه های تاریخی روبرو هستند که در نوع خود بسیار جالب توجه به نظر می رسد.محوطه باستانی و تاریخی شهریری که در سال ۸۱ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید از جمله آثار و ابنیه های تاریخی فاخر اردبیل است که اگر ابعاد تاریخی و باستانی آن مورد توجه قرار گیرد، کاوش های متعدد ادامه یابد و مطالعات تاریخی انجام شود بخش بزرگی از تاریخ این منطقه آشکار می شود و یک حرکت ماندگار به وجود می آید.‏

جنگل جیغ

جنگل ها همواره ،یکی از مرموزترین و پر رمز و رازترین نقاط جهان بوده اند. در مجموعه ترسناک ترین جاهای ایران در مشهد جنگلی قرار دارد که از غروب آفتاب تا طلوع خورشید صدای جیغ ها و نعره های درختان آن، رعب و وحشت را در دل اهالی روستای سربرج برانگیخته است. به گفته برخی، در این مکان از نمونه ترسناک ترین جاهای ایران صدای جیغ شبیه صدای زنی است که زنده زنده در حال سوختن در آتش است که ضجه می زند و کمک میخواهد.علاوه بر صدای فریادهایی که از این جنگل شنیده می شود، شکل و هیبت درختان این جنگل هم به نوبه خود وحشت آور است. با بررسی ها و تحقیقات انجام شده معلوم شد این صداها و فریادها مربوط به جیرجیرک ها یا ملخ هایی است که در دل درختان خانه کرده اند.ولی هنوز برخی از اهالی معتقدند که این صداهایی که از جنگل شنیده می شود، هیچ شباهتی به صدای جیرجیرک یا ملخ ندارد و این جنگل نفرین شده و محل سکونت اجنه است. برخی معتقندند که شیاطین و روح های نفرین شده و سرگردان، شب هنگام در این روستا پرسه می زنند و این اصوات دلخراش را به وجود می آورند.نکته قابل توجه دیگر درباره این جنگل این است که رودخانه ای که در این جنگل جریان دارد قبلا در فصولی از سال خشک بود، اما همزمان با شروع صداها از جنگل از سال ۱۳۹۰، این رودخانه همچنان در این جنگل جاری است.

 

هزار توی سیاه رمز آلود

در مجموعه ترسناک ترین جاهای ایران و در استان خراسان رضوی، قناتی در شهر گناباد، وجود دارد به نام «قنات قصبه» که افسانه های زیادی از در و دیوار آن سرازیر می شود. بر طبق یک افسانه، این قنات به فرمان «بهمن» یکی از سلاطین قدیم ایران زمین ،برای کفاره گناهی بزرگ احداث شده است.براساس داستان مشهور «دوازده رخ» در «شاهنامه فردوسی»، قدمت بنای این قنات به قبل از پادشاهی کیخسرو می رسد. جدا از این روایت ها و داستان های اسطوره ای، بررسی های باستان شناسان نشان می دهد که این قنات متعلق به دوران هخامنشیان است.تاکنون هیچ کس تصوری از انتهای این قنات ندارد ،چون تابحال کسی تا آخر قنات نرفته ولی کارشناسان طول آن را ۳۵ کیلومتر تخمین زده اند.دنیای عجیب و رازآلود این قنات با آن دالان های تو در تو، چاشنی ترس را برای هرکس به ارمغان می آورد. اگر عاشق هیجان هستید سری به این قنات بزنید.

 

غاری که قاتل است

زمانی که پای مرگ در میان باشد، آدم ها می ترسند و درباره عامل مرگ، قصه ها و افسانه های زیادی روایت می کنند. در مجموعه ترسناک ترین مکان های گردشگری در ایران ، در کرمانشاه غاری تاریک به نام «غار پرآو» وجود دارد که طبق گفته محلی ها،انسان ها را می بلعد و از مهم ترین مکان های گردشگری وحشت در ایران برای غارنوردان حرفه ای است.غار پرآو بزرگترین غار عمودی دنیا و از ترسناک ترین جاهای ایران محسوب می شود که به عنوان اورست غارهای جهان نیز شناخته می شود. این غار تاریک، سرد، عمیق و صعب العبور است و به خاطر گرفتن جان پنج تن از غارنوردان، لقب «غار قاتل» را از آن خود کرده است.گفته می شود پیکر دو تن از این غارنوردان هنوز در این غار ۷۰۰ متری باقی مانده و همین باعث ایجاد رعب و وحشت برای بازدید از این غار شده است. بازدید از غار پرآو برای مردم عادی و حتی کوهنوردان مبتدی بسیار خطرناک است و به هیچ وجه سفر به این مکان از ترسناک ترین مکان های گردشگری در ایران توصیه نمی شود.

گورستان ایستاده کودکان

برای شناخت ترسناک ترین مکان های گردشگری در ایران در ابتدا به سراغ شهر خشتی بم میرویم، ارگ بم باشکوه ترین و قدیمی ترین سازه خشتی دنیا در شهر بم و در استان کرمان است که هرساله گردشگران زیادی برای تماشای بقایای آن به دیدنش می روند ولی کمتر کسی از راز هولناکی که این ارگ با خود حمل می کند، خبر دارد. چندی پیش، قبل از زلزله ویرانگر بم، باستان شناسان و کارشناسان، جسد مومیایی چند کودک و اسکلت نوزادانی را در دیواره های بلند و لابه لای حصارهای این ارگ با شکوه یافتندباستان شناسان، اسکلت ۶۸ کودک و نوزاد را که به صورت عمودی و ایستاده، لابه لای دیوارهای خشتی و گلی ارگ بم دفن شده بودند، تشخیص دادند. در مورد اینکه چرا جسد این کودکان لا به لای دیوارها آن هم ایستاده دفن شده، باستان شناسان اختلاف نظر دارند. قصه هایی در میان مردم بم رایج است که می گوید علت دفن این کودکان، حمله «آقا محمد خان قاجار» به بم و محاصره یک ساله ارگ توسط او است.

داستانی از گورستان

گویی ساکنین ارگ چون راهی به گورستان بیرون شهر نداشته اند، چاره ای جز دفن اجسادشان در لابه لای دیوارها نداشته اند. بین برخی مسن ها نیز داستان های ترسناکی هم از وجود موجودات عجیب و غریب و راه و رسم کشتن بچه ها توسط آن ها رایج است.شواهد و اسنادی که در این زمینه وجود دارد دفن بچه های به سه شکل انجام شده است. بچه هایی که خیلی کوچک بودند و به عبارتی نوزادان در چینه دیوار دفن شده و بدنشان طوری در خشت قرار گرفته که دیگر جدا نمی شده گویی خشت تابوت بچه بوده است، نوع دیگر طوری دفن شده اند که گویا مقداری از خشت های دیوار را برداشته اند تا فضایی ایجاد شود و بعد بچه را لابه لای خشت ها گذاشته اند. نوع سوم دفن این کودکان به گونه ای که انگار در گودی های پس از تخریب دفن شدند. این نوع تدفین احتمالا مربوط به دوران بعد از ترک ارگ بم و تخریب حاصل از نامسکون شدن آن صورت گرفته است.بر روی کفن این کودکان نقش و نگارهایی وجود دارد که خلاف قوانین اسلام است، شرعا هیچ مسلمانی نباید بر روی کفنش نقشی وجود داشته باشد. در زمان های دور در ارگ بم مردمانی با آیین های مختلف در کنار هم زندگی می کردند، با توجه به اینکه غیر مسلمان ها اجازه دفن مردگان خود را در کنار مسلمانان ندارند از همین رو ممکن است دفن کردن این کودکان در دیوارهای ارگ همین موضوع باشد. اما نبود بقایای افراد بالغ این فرضیه را ضعیف می کند.یکی از محققان موضوع را این گونه بیان می کند که قدمت بچه ها مربوط به بازه زمانی پس از مرمت حصار در اثر حمله افغان ها تا زمان ارگ در دوره قاجار بوده است؛ دورانی که ارگ بم درگیری های کمتری را شاهد بوده و این موضوع اصلا منطقی نیست که فردی بچه اش را در جایی که ممکن است خراب شود دفن کند. او معتقد است که در کرمان آیین ها و فرقه های بسیاری بوده است که تقریبا به هیچ وجه در موردشان چیزی منتشر نشده است.با توجه به گزارش هایی که بیان شد و این که تمامی کودکان پسر بوده اند این گمانه می رود که این یک رسم پسر کشی بوده که در دوره ای از تاریخ ایران وجود داشته است.